“Al in 2005 besliste de wetgever om een bijkomende bescherming te voorzien voor de consumenten voor verschillende natuurrampen binnen de brandverzekering. Zo werden ook aardverschuivingen en grondverzakkingen mee verzekerd binnen de algemene brandverzekering”, zegt Anneleen Van Bossuyt. “Toch weigeren verzekeringsmaatschappijen om de schade aan woningen vanwege droogte terug te betalen, ondanks de wil van de wetgever.”

Daarom hebben zowel de N-VA als de meerderheidspartijen -met uitzondering van Open Vld- een tijd geleden elk een voorstel van interpretatieve wet ingediend. Deze wet verduidelijkt dat schade vanwege droogte weldegelijk reeds door de wet van 2005 werd beoogd om gedekt te zijn door de brandverzekering.

Weer politieke spelletjes door paars-groene meerderheid

In eerste instantie was staatssecretaris De Bleeker (Open Vld) geen voorstander van  deze wet, die zowel de geleden schade als toekomstige schade dekt. Zij zou samen met minister Dermagne (PS) aan een voorstel werken om enkel die toekomstige schade te vergoeden. “Wij zijn dan ook tevreden dat er nu wél kamerbrede steun is voor het voorstel”, verduidelijkt Van Bossuyt.

Anneleen Van Bossuyt noemt het wel jammer dat ook hierover politieke spelletjes worden gespeeld. “Aangezien er zowel van ons als van enkele partijen uit de meerderheid een voorstel in dezelfde zin op tafel lag, hadden wij voorgesteld om mee te tekenen met dat laatste voorstel. Dat zou een mooi signaal zijn naar alle getroffenen toe. Maar blijkbaar denkt deze federale paars-groene regering die de mond vol heeft van politieke vernieuwing daar anders over. Meer nog: liever de liberalen, die nochtans voluit de kaart trokken van de verzekeraars en enkel toekomstige schade wilden laten vergoeden, laten meetekenen. Allicht is het woord hypocrisie hier op zijn plaats. Opnieuw komt van die ‘politieke vernieuwing’ niets in huis.”

De ommekeer komt er na een advies van de Raad van State die oordeelde dat de betreffende bepaling in het verleden uiteenlopend werd geïnterpreteerd door de rechtspraak en dus niet geheel duidelijk blijkt te zijn. De interpretatie die wij eraan geven spoort met de intentie van de wetgever. Het terugwerkende effect vindt dus zijn verantwoording in de interpretatieve wet.